W laboratoriach chemicznych stosuje się wentylację mechaniczną nawiewno-wyciągową bez recyrkulacji. Zdarzają się przypadki, kiedy można wprowadzić recyrkulację części lub całości strumienia powietrza. Kiedy jest to możliwe stosuje się centrale wentylacyjne wyposażone w wymiennik do odzysku ciepła. Centrale wentylacyjne w układach wentylacji pomieszczeń laboratoryjnych stosuje się w celu zapewnienia odzysku ciepła z powietrza usuwanego. Wielkość strumieni powietrza wentylacyjnego nawiewanego i usuwanego z laboratorium jest duża co powoduje znaczne zapotrzebowanie na ciepło w okresie zimowym. Podgrzew powietrza wymaga dostarczenia dużej ilości mocy grzewczej. Jeśli powietrze usuwane z laboratorium poprzez digestoria oraz wentylację bytową pozwala na skierowanie go na wymiennik do odzysku ciepła centrali wentylacyjnej (niska agresywność powietrza wyrzucanego), można odzyskać ciepło. Wykorzystywane są najczęściej wymienniki krzyżowe, ale także wymienniki z cieczą pośredniczącą. Wykorzystanie odzysku ciepła z powietrza usuwanego przez digestoria jest opłacalny w przypadku, kiedy wszystkie digestoria pracują w jednym  układzie oraz  mieszanie strumieni powietrza nawiewanego i usuwanego nie prowadzi do niekontrolowanych reakcji i powstania substancji palnych, wybuchowych lub toksycznych. Stosuje się wtedy obrotowe wymienniki ciepła, które posiadają szczelność 90–97%. Ich budowa musi mieć umożliwiać łatwą konserwację (np. mycie i czyszczenie). Aby zabezpieczyć elementy centrali wentylacyjnych pracujące w układzie powietrza usuwanego oraz wymiennik płytowy stosuje się powłoki odporne na działanie substancji chemicznych. Wymienniki płytowe zabezpiecza się powłokami epoksydowymi. W centrala wentylacyjnych umieszcza się też bloki filtrów. Dokładność filtracji zależy od wymagań danego laboratorium.